W
rozmowie na początku spotkania podjęto temat: Czy wcielenie nastąpiło
dlatego, żeby odkupić grzechy ludzi i umożliwić im zbawienie? Podstawą do
odpowiedzi na to pytanie jest stwierdzenie, że grzech nie może być przyczyną
działań Pana Boga. Skoro tak, to można przyjąć, że wcielenie Jezusa Chrystusa
było odwiecznym planem Bożym. Chrystus jest ukoronowaniem wszelkiego stworzenia
i stałby się człowiekiem nawet wtedy, gdyby nie istniała konieczność
odkupienia. Można więc zakładać, że w sytuacji, gdyby nie doszło do grzechu
pierworodnego, Jezus również by się narodził, wskazywałby ludziom drogę do
Ojca, ustanowiłby sakramenty, które wyglądałyby podobnie za wyjątkiem elementu
ofiary za grzechy, tzn. Chrzest święty byłby obdarzeniem łaską Ducha Świętego,
ale bez wymazania grzechu pierworodnego, Eucharystia byłaby ucztą, ale bez
elementu ofiary za grzechy itp. Jezus nie musiałby cierpieć i umierać na
krzyżu, ale Jego ciało zostałoby przebóstwione podobnie jak stało się to w
przypadku Maryi. Brak potrzeby odkupienia ludzkich win w żaden sposób nie
wpłynąłby na to, jak bardzo ludzie do życia potrzebują Boga i Bożej miłości.
Konstytucja
dogmatyczna o Objawieniu Bożym DEI VERBUM, od punktu KO 9 do KO
26.
Ewangelia,
rozumiana jako Dobra Nowina, pod względem treści, idei jest jedna. Była
natomiast spisana przez różnych autorów, za każdym razem pod natchnieniem Ducha
Świętego, ale mimo to w każdej z czterech Ewangelii kanonicznych został
odciśnięty wpływ autorów (ich rozumienie pewnych wydarzeń, wykształcenie itp.),
dlatego księgi te różnią się formą, stylem itd.
Prawidłowe
odczytanie i zrozumienie treści ksiąg Pisma św. wymaga znajomości warunków
historyczno-kulturowych okresu, w którym dana księga powstawała,
charakterystyki języka, geografii danego regionu – słowem całego kontekstu. W
celu odszukania intencji hagiografów (hagiograf
– autor natchniony) należy m.in. uwzględnić formę wypowiedzi. Zwrócenie uwagi
na rodzaje literackie to dopiero XX w. (!) Na rozumienie Pisma św. mają też
wpływ inne nauki: heurystyka, hermeneutyka, archeologia i nauki ścisłe. Podstawowe
jest zrozumienie literalne, tj. historyczne odczytanie świętych Pism.
Ponieważ
Biblia jest księgą natchnioną – słowem Bożym, dlatego też przy jej
interpretacji trzeba uwzględnić obok reguł literackich reguły teologiczne:
„Pismo Święte powinno być czytane i interpretowane w tym samym duchu, w jakim
zostało napisane; należy więc celem wydobycia właściwego sensu świętych tekstów
nie mniej uważnie także uwzględnić treść i jedność całej Biblii, mając na oku
żywą Tradycję całego Kościoła oraz analogię wiary” (KO 12). Przez analogię wiary rozumie się zgodność
pomiędzy tym, co zostało spisane, a tym, w co wierzy i czego naucza Kościół.
Każdy tekst biblijny musi być interpretowany w łączności z jedną i niepodzielną
wiarą Kościoła.
Anna i Miłosz B.
