Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym DEI
VERBUM, od punktu KO 3 do KO 8.
(KO 3)
Bóg objawia się w sposób naturalny w swoich dziełach stworzonych oraz poprzez Objawienie Boże, rozumiane jako osobowe
i zbawcze ujawnienie się Boga wobec człowieka w historii. Dokonało się ono najpierw
w Narodzie Wybranym jako przygotowanie (do Ewangelii), wypełniło w Jezusie
Chrystusie, stale uobecnia się i realizuje w słowie i działaniu Kościoła.
Źródłami Objawienia są Pismo Święte i Tradycja.
Tradycja Kościoła to całokształt modlitwy, nauki życia chrześcijańskiego:
liturgia, kult, ikonografia, dokumenty Ojców Kościoła itp.
(KO 4) Jezus
Chrystus przynosi pełnię Bożego Objawienia i „dopełnia dzieła zbawienia, które
Ojciec powierzył mu do wykonania”. Mówimy, że w Chrystusie Objawienie i
Zbawienie dokonuje się przez Wydarzenie (Paschalne),
które ma początek w Zwiastowaniu, a kończy się na Zesłaniu Ducha Świętego.
Kenoza (uniżenie Boga wskutek wcielenia) zaczyna się w momencie Zwiastowania.
Ekonomia Starego Testamentu (słowo „ekonomia” pochodzi z jęz. greckiego i w starożytności oznaczało
zarządzanie gospodarstwem domowym) zakłada, że zbawienie jest nagrodą
człowieka za życie sprawiedliwe, zgodne z przykazaniami i nakazami danymi przez
Boga. W tym znaczeniu ekonomia chrześcijańska znacząco różni się od ekonomii ST
– nie przez dobre uczynki, ale przez
wiarę i łaskę człowiek osiąga zbawienie.
(KO 5)
Okazanie Bogu „posłuszeństwa wiary” polega na całkowitym zawierzeniu Bogu i
dobrowolnym uznaniu i przyjęciu Objawienia rozumem
i wolą. Wiary nie powinno się
traktować emocjonalnie. Człowiek poszukujący, otwarty na Prawdę, wsłuchany w
Słowo Boże, jeśli widzi spójność, logikę i ekonomię Bożą, powinien to
Objawienie Boże przyjąć i pozwolić się dalej prowadzić Duchowi Świętemu.
(KO 6)
Boga można poznać przez rozum, obserwację świata i analizę natury człowieka
(m.in. sumienie, prawa moralne)
(KO 7) Ewangelia
jest przede wszystkim dla zbawienia. Jej drugorzędną wartością jest dopiero to,
że zawiera opis norm moralnych.
Biskupi są następcami Apostołów (bez wskazania na
konkretne osoby). Natomiast biskup Rzymu (i tylko on) jest następcą św. Piotra.
Urząd Nauczycielski Kościoła (Magisterium Kościoła) to władza autorytatywnego
nauczania prawd wiary, na czele której stoi papież. Nieomylność papieża - co do prawd wiary i moralności - wynika z
asystencji Ducha Świętego i ogłoszenie przez papieża jakiegoś dogmatu wiary lub
prawdy moralnej dokonywane jest uroczyście (ex cathedra)
na mocy urzędu Pasterza i Nauczyciela wszystkich wiernych. Urząd
Nauczycielski Kościoła nie otrzymuje i nie przekazuje żadnego nowego Objawienia
Bożego, ale strzeże wiary Kościoła Chrystusowego, głosi i aktualizuje w nowych
warunkach historycznych orędzie zbawcze Jezusa.
(KO 8)
Kościół rozpoznał i ustalił kanon Ksiąg świętych
i w takim sensie Kościół ma "władzę" nad Pismem Świętym. Są też apokryfy, które treścią nawiązują do ksiąg Pisma Świętego (apokryf
– księga religijna, nie przyjęta do kanonu pism świętych, gdyż nie uznana za
natchnioną przez Boga).
Anna B.
Anna B.
